اسمش تاریخ نگار پرسپولیس است؛رسمش عیاشی. سلیقه محور و سو استفاده گر از بزرگان فوتبال…
بالغ بر سه دهه حضور در مطبوعات او را صاحب نگاه و قلم نکرده، تنها اطلاعات جمع کرده بدون آنکه مغز کافی برای تاریخ نگار بودن داشته باشد.
تاریخدان بودن که فقط حفظ کردن تاریخ نیست بینش عمق و ژرفای نگاه می‌خواهد که بدون خوانش مبتنی بر آگاهی به دست نمی‌آید.
اینکه این موجود سعی می‌کند با حضور در کنار بزرگان مطرح شود باعث نمی‌شود بزرگ شود.
رسول بهروش که نیمِ سابقه او را در مطبوعات ورزشی ندارد نشان داده که چگونه می‌توان عمیق و تاثیرگذار بود و صاحب قلم.
موجودی که فقط عشق عکس و فیلم و مطرح شدن و دیده شدن دارد را نمی‌توان عنوان بزرگ بر او نهاد.
به قول بزرگان؛گنج در خرابه است. چه بسیار نخبگانی که هوادار عادی پرسپولیسند و تاریخ پرسپولیس را از این گونه موجودات بهتر می‌دانند و فهیمند.
شخص پول پرستی که عاشق عیاشی و “مهمانی بازی”ست، هرگز نمی‌تواند تاریخ نگار باشد.
از یاد نبریم در برمان تاریخی ایران ابوالفضل بیهقی، فردوسی بزرگ ، ایرج افشار، فریدون آدمیت ، محمد امینی و…تاریخ دانان برجسته این کهن بوم بوده‌اند
فردی که جلوی ساخته شدن چند اثر فاخر مستند سینمایی درباره نوابغ تاریخ پرسپولیس را به خاطر پول گرفته، شایسته این عناوین نیست! سرش گیج می‌رود به او نمی آید این عناوین بزرگ
آهنگر نمایی که کنیه‌اش حداد است شخص منفعت پرستی است که در یک شرایط ناشایست محور خودنمایی می‌کند در حالی که حقیر است ناچیز و غریزه پرست.
خود بزرگ بینی، عیاشی و منفعت پرستی در او بسیار بزرگتر از آنیست که این عنوان بزرگ (تاریخ نگار) را بر او باور کنیم.
کسی که نشریه خوب فانوس را به گوش راند تا در پیروزی کاسبی شخصی خودش را بکند ، فقط جاه طلب است
تاریخ نگار پرسپولیس هواداران خونی و مردمی این درخت تناورند پوروش ؛ حداد نیست چه رسد به اینکه نامش هرچه باشد
حضور این فرد حتی در آثار سفارشی تاریخ سینما در باره فوتبال روشنگرانه و فهیمانه نیست بل آنکه برای پول هر چقدر که تیغش ببرد مشاور بوده.
بیچاره هوادار سرخ دل باشگاه ریشه‌دار و همیشه مردمی پرسپولیس که چنین موجود منفعت پرستی تاریخ نویسش محسوب شود؛بیچاره تاریخ ایران که چه نام‌هایی در عرصه‌های گونه گون باید به خود ببیند.باید آگاه ساخت که
آخرین دلخوشی هواداران سرخدل که باشگاه پرسپولیس است با طناب پوسیده و بزک دوزک شده امثال این منفعت پورها به گمراهی نروند
بی نوا عاشقان بی‌منت و صاحبان بی مکنت واقعی پرسپولیس که در مکتب عباس اکرامی بزرگ و باشگاه شاهین درخت تنومند و استواری شده و چنین فرد ویترین قشنگ درون تهیی در آن خودنمایی می‌کند
هوادار فهیم پرسپولیس باید بداند که گول این گونه منفعت پرستان که برای کاسبی و خودنمایی شیش تایی در می‌آورند و دو قاپه بازی می‌کنند را نخورد؛فردی که جنتلمن باشگاه پرسپولیس را ملعبه خودنمایی خود کرده است اصلاً دلش با هیچ چیز نیست جز منفعت پرستی و خودنمایی
ویترین قشنگ درون تهی که فقط دنبال خود ارضایی دیده شدن است و شغل اصلیش رسانه نیست عرصه رسانه را به اشتباه اشغال کرده و تنها کاری که در این دنیا بلد است تهی مایگی ست.
هنر بزرگ او این است که دو عکس را با هم دعوا می‌اندازد همانطور که “فانوس” آلبرت کوچویی و نادر داوودی را بر هم زد.
هوادار فهیم و سرخدل باشگاه همیشه مردمی پرسپولیس به جز خون دلی که برای ناکارآمدی محض مدیریت باشگاه می‌خورد باید آگاه باشد که با خودنمایی و فیلم و عکس این تهی مغز به اشتباه نیفتد غضنفر را با مارادونا اشتباه نگیرد
منفعت پورها کف روی آبند و در تاریخ ماندگاری ندارند تاریخ آنها را لکه ننگ خود می‌داند چرا که روزگار به ما آموخته عنصری‌ها (شاعر درباری و منفعت پرست) کجا۰۰۰ و فردوسی‌ها کجای تاریخ اند…
این مردم ثابت کرده‌اند که در هزاره‌های مختلف توفیر آزادگی را از سرسپردگان می‌دانند برای آنها مردمی بودن والاترین گوهر است از این جهت است کوروش بزرگ نادر افشار محمد مصدق و آقا تختی ها جایگاه سترگی برایشان دارد و این منفعت پور حدادگران هویتشان معلوم است که چه هستند و در پی ارضا نیازهای غریزی و خود ارضایی پستشان در چرخه رسانه در عصر غیبت ناخواسته مطبوعات آزاد ۰۰۰
بگذار عنصری‌ها جولان دهند اما مردم که می‌دانند عرصه سیمرغ جولانگه منفعت پورها نیست حتی اگر کنیه‌شان حداد باشد و از آهنگری هیچ نداند…
#امیر فرض اللهی